Artikel 12 verwijst naar het artikel in het wetboek van strafvordering. Hierin is bepaald dat je bij het gerechtshof bezwaar kunt maken tegen een beslissing van het openbaar ministerie om een verdachte niet te vervolgen. Dat ik heb voldaan aan alle voorwaarden blijkt uit het feit dat de zitting überhaupt heeft plaatsgevonden.
Het internet
Persoonlijk heb ik moeite met zoeken op het internet en onderscheiden wat wel en niet waar is. In mijn zoektocht naar informatie ben ik veel websites tegengekomen. Vaak worden mijn ideeën bevestigd en soms ook niet maar veel juridische details kan ik niet verifiëren. De wetsteksten zijn makkelijk te vinden op www.wetten.overheid.nl maar procedures vindt je daar niet. Voor procedures was ik aangewezen op www.rechtspraak.nl, de website van alle rechtbanken. Wat ik niet heb kunnen vinden is wat je kunt doen als het fout gaat. Ik had bijvoorbeeld het recht op inzage van mijn dossier maar ik kreeg het niet. Het internet vertelt mij niet wat ik er aan kan doen.
Op eieren lopen
Toen ik van deze rechters niet mocht spreken, wist ik niet wat ik daar aan kon doen. Enerzijds was ik volledig overdonderd en anderzijds wilde ik het niet nog erger maken. Natuurlijk wist ik op dat moment al dat ik volledig kansloos was. Had ik dan uit protest moeten weglopen? Dat was wel de makkelijkste oplossing geweest voor het gerechtshof maar wat was ik daarmee opgeschoten? Had ik dan een monoloog moeten starten? Waarschijnlijk was ik dan uit rechtszaal verwijderd en hadden ze me minachting voor de rechtbank verweten. Ik heb constant het gevoel dat ik op eieren loop, dat alles wat ik doe, zeg of schrijf tegen mij gebruikt gaat worden en nooit voor mij.
Bewijs
In de oorspronkelijke zaak is er bewijs, zijn er hele sterke aanwijzingen, is er een bekentenis van de dader en zijn er getuigen maar niets van dat alles heeft iets voor mij bijgedragen. Intussen had ik ermee te maken dat de tegenpartij, achter mijn rug om, van alles mocht beweren en niets hoefde te bewijzen.
Wat betreft de Artikel 12 procedure; ik heb weinig direct bewijs omdat het gerechtshof weinig op papier heeft gezet en er geen onafhankelijke getuigen bij mochten zijn. Ik kan bewijzen dat ik stukken heb opgestuurd, dat ik om een openbare zitting heb gevraagd en dat ik geen inzage in het dossier heb gekregen. Ten slotte is er de beschikking waarin een stukje bewijs staat. Mijn hoop is dat de zitting is opgenomen of dat er een transscriptie is gemaakt of ten minste notulen. Er waren getuigen maar dat zijn de landsadvocaat en medewerkers van het gerechtshof en die hebben er allemaal belang bij dat dit de doofpot in gaat.
Veel of weinig bewijs, het probleem blijft dat ik een bevoegde instantie moet zien over te halen om mij serieus te nemen. De geschiedenis leert dat dat voor mij onmogelijk is.
Openbare zitting
Volgens de website van het gerechtshof wordt een artikel 12 procedure standaard achter gesloten deuren behandeld. Een openbare zitting is wel degelijk mogelijk maar daarvoor moet je een verzoek indienen. De mededeling van de voorzitter dat een openbare zitting wettelijk niet mogelijk is, is dus een klinkklare leugen.
Mensenrechten
In de praktijk blijkt dat je de meeste rechten zelf moet halen en dat dat ontzettend moeilijk is, zo niet onmogelijk.
Het allerbelangrijkste mensenrecht is punt 6 van de universele verklaring van de rechten van de mens: “Je hebt het recht op erkenning voor de wet.” Als de hoogste rechter je niet serieus neemt, zeg dan maar dag met je handje tegen alle andere rechten. Het gerechtshof heeft door haar uitspraak (beschikking) het gedrag van zowel mijn belager als de keten gesanctioneerd en mij dus feitelijk vogelvrij verklaard.
Juridisch taalgebruik
De juridische taal lijkt wel wat op het Nederlands maar is niet hetzelfde. Bijvoorbeeld, is voor mij een dader iemand die mij iets heeft aangedaan maar juridisch gezien is het uitsluitend iemand die is veroordeeld. Als ik de dader verdachte zou noemen, ondermijnt dat mijn standpunt. Het lijkt dan alsof ik alleen maar denk dat hij iets heeft gedaan terwijl ik het 100% zeker. De politie blijkt overigens helemaal niet te willen luisteren naar wat ik denk. Voor een leek als ik is het ook erg moeilijk om de ernst van de strafbare feiten over te brengen. Juridisch gezien zijn er overtredingen en misdaden en die vallen beiden onder het begrip “strafbare feiten.” Van sommige zaken weet ik niet eens zeker of het wel strafbaar is en zo ja waar het dan onder valt. Het gerechtshof bijvoorbeeld, is niet integer. Dat is hartstikke laakbaar maar of het strafbaar is heb ik niet kunnen vinden en al helemaal niet waar het dan onder valt.
De papieren werkelijkheid
Op papier is het in Nederland goed geregeld. Er zijn via democratische weg rechten, plichten en verboden bepaald en vastgelegd in wetten, regels en procedures. In de praktijk werkt dit erg vaak niet omdat ambtenaren er zich niet aan houden. Als het eenmaal verkeerd gaat, vergeet het dan maar, dan ben je de sigaar.
Op papier wordt je soms gewezen op de mogelijkheid om bezwaar te maken of een klacht in te dienen maar geen van deze procedures werkt ooit. In de praktijk zijn het alleen maar extra drempels die hogerop in de keten weer tegen je worden gebruikt. Mijn ervaring is dat de klacht altijd wordt afgewezen. Hogerop kun je alleen terecht als je alle procedures hebt gevolgd, inclusief het indienen van een klacht waarbij de afwijzing vervolgens van doorslaggevende betekenis is. Ik heb geen idee hoe het gaat als je klacht is toegewezen want dat heb ik zelf nog nooit meegemaakt.
Je hebt het recht om gehoord te worden maar in deze zaak heb ik niet één keer meegemaakt dat iemand naar mij heeft geluisterd, van de baliemedewerker bij het politiebureau tot en met de raadsheren van het gerechtshof.
De betrokkenen
Heel bewust geef ik geen identificeerbare informatie en ik zoek er ook niet naar. Voor je het weet voelt iemand zich bedreigd of aangetast en de individuen interesseren mij gewoon niet zo veel. Wat ik heb is het nummer van mijn zaak en zodra dat nodig is zal ik dat produceren.
Als het over mij gaat is het enige wat van belang is dat ik een Nederlandse burger ben en belanghebbende in deze zaak.
Ik weet niet hoe de 3 raadsheren van het gerechtshof heten. Misschien staat het wel ergens in de correspondentie maar ik wil het gewoon niet weten. Deze mensen zouden mijn probleem niet mogen zijn, daar zou hun eigen organisatie voor moeten zorgen.
Over de oorspronkelijke dader wil ik ook niet veel kwijt. Ik hoop dat hij ooit nog vervolgd wordt en dat in een integer proces naar voren komt wat van belang is.
Mijn conclusie
Ik zou graag alsnog de artikel 12 procedure krijgen waar ik recht op had, integer, zorgvuldig en openbaar. Dat zou de eerste en enige aanzet kunnen zijn tot het herstel van mijn rechten. Deze rechters hebben alles achterwegen gelaten dat het essentieel is voor een eerlijke rechtsgang. Ze hebben maar naar één kant van het verhaal geluisterd, ze hebben niets gecontroleerd en ze hebben de wet genegeerd. Er is sprake van laakbaar handelen en volgens mij heeft het gerechtshof zich schuldig gemaakt aan strafbare feiten waaronder belemmering van de rechtsgang. Er is van de kant van het gerechtshof, ook sprake van machtsmisbruik, plichtsverzuim, schending van de integriteit, nalatigheid en schending van de ambtseed.
Ik acht dit gerechtshof overal toe in staat. Ik verwacht niet anders dan dat ze opnieuw gaan liegen en bedriegen als het zover mocht komen. Ze hebben dat al eerder gedaan om iemand anders de hand boven het hoofd te houden dus waarom zouden ze nu opeens wel eerlijk worden als het om hen zelf gaat?